Τι είναι η ενδαγγειακή θεραπεία του σπλαχνικών ανευρυσμάτων;
Η ενδοαγγειακή θεραπεία είναι μια θεραπεία που διεξάγεται στο εσωτερικό των αιμοφόρων αγγείων, με τη χρήση μικρών πλαστικών σωλήνων που έχουν περάσει διαμέσου μίας οπής 2-3 χιλιοστών στο τοίχωμα του δέρματος και των αιμοφόρων αγγείων.
Ένα ανεύρυσμα είναι μια ανώμαλη διεύρυνση ενός αιμοφόρου αγγείου. Τα αιμοφόρα αγγεία έχουν μία σωληνοειδή δομή και τα περισσότερα από αυτά τα ανευρύσματα είναι διευρύνσεις σφαιρικού σχήματος. Τα τοιχώματα τους μπορεί να αποδυναμωθούν και ως εκ τούτου υπάρχει κίνδυνος ρήξης.
Σπλαχνικό, είναι ένας γενικός όρος για ένα όργανο στο σώμα σας, όπως το ήπαρ ή ο σπλήνας, ένα σπλαχνικό ανεύρυσμα είναι ένα ανεύρυσμα που εμφανίζεται σε ένα όργανο.
Αυτές οι ανώμαλες διευρύνσεις έχουν κίνδυνο ρήξης και αιμορραγίας. Το τυπικό μέγεθος που υποδεικνύει την ανάγκη για θεραπεία είναι 2 εκατοστά. Η ενδαγγειακή θεραπεία στοχεύει να σταματήσει τη ροή του αίματος προς το ανεύρυσμα διατηρώντας τη ροή του αίματος στο όργανο.
Πώς λειτουργεί η επέμβαση;
Αν σταματήσετε τη ροή του αίματος, θα πήξει, ακριβώς όπως ένα κόψιμο στο δέρμα. Η ενδοαγγειακή προσέγγιση έχει ως στόχο να σταματήσει το αίμα που ρέει μέσα στο ανεύρυσμα ενώ παράλληλα διατηρεί τη ροή προς το όργανο που αιματώνεται από το προσβεβλημένο αιμοφόρο αγγείο.
Ο επεμβατικός ακτινολόγος θα εισέλθει συνήθως σε ένα αιμοφόρο αγγείο στη βουβωνική χώρα και θα καθοδηγήσει ένα σωλήνα 2-3 mm προς το προσβεβλημένο αγγείο. Τυπικά ένα μικρό πηνίο (όπως το ελατήριο σε ένα στυλό), θα προωθειθεί εντός του ανευρύσματος ή μέσα στο αιμοφόρο αγγείο που τροφοδοτεί το ανεύρυσμα.
Εναλλακτικά, ένας μικρός εύκαμπτος μεταλλικός σωλήνας τοποθετείται πάνω από την τρύπα που τροφοδοτεί το ανεύρυσμα. Αυτές οι τεχνικές θα προκαλέσουν σχηματισμό θρόμβου στο ανεύρυσμα ώστε να σταματήσουν τον κίνδυνο ρήξης.
Γιατί να εκτελεστεί;
Ένα σπλαχνικό ανεύρυσμα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με βάση τον κίνδυνο ρήξης του τοιχώματος του ανευρύσματος, η οποία μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αιμορραγία. Ωστόσο, δεν χρειάζονται θεραπεία όλα τα σπλαχνικά ανευρύσματα. Η απόφαση ως προς τη συντηρητική διαχείριση του ανευρύσματος και παρακολούθηση, βασίζεται σε παράγοντες του ασθενούς, και το πως παρουσιάζεται στην απεικόνιση (συνήθως υπερηχογράφημα, αξονική και μαγνητική τομογραφία) και τυχόν πρόσφατες αλλαγές στο ανεύρυσμα.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι τα μεγαλύτερα ανευρύσματα (άνω των 2 cm), θα πρέπει να παραπεμπφθούν για θεραπεία.
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι;
Υπάρχουν κάποιοι μικροί κίνδυνοι, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου για μελανιά στη βουβωνική χώρα. Πιο σημαντικοί κίνδυνοι περιλαμβάνουν πηνία που έχουν μετακινηθεί σε άλλο μέρος του σώματος και την απόφραξη άλλων αρτηριακών κλάδων. Κατά τη θεραπεία ενός ανευρύσματος, η ροή του αίματος στην κεντρική αρτηρία του οργάνου μπορεί να μειωθεί, προκαλώντας βλάβη του εμπλεκομένου οργάνου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Belli A-M, Markose G, et al. The role of interventional radiology in the management of abdominal visceral artery aneurysms. Cardiovasc Intervent Radiol 2012; 35(2): 234-243.
2. Rossi M, Rebonato A, et al. Endovascular exclusion of visceral artery aneurysms with stent-grafts: technique and long-term follow-up. Cardiovasc Intervent Radiol 2008; 31(1): 36-42.
3. Spiliopoulos S, Sabharwal T, et al. Endovascular treatment of visceral aneurysms and pseudoaneurysms: long-term outcomes from a multicenter European study. Cardiovasc Intervent Radiol 2012; 35(6): 1315-1325.